Różaniec z Janem Pawłem II (3)

Rozważania różańcowe

Tajemnice Radosne

Rozważać "tajemnice radosne" znaczy więc wejść w ostateczne motywacje i w głębokie znaczenie radości chrześcijańskiej. Znaczy wpatrywać się w konkretność tajemnicy Wcielenia i w niejasną zapowiedź misterium zbawczego cierpienia. Maryja prowadzi nas do zrozumienia, w czym leży sekret radości chrześcijańskiej, przypominając nam, że chrześcijaństwo to przede wszystkim euhangelion, 'dobra nowina', która ma swe centrum, a nawet całą swoją treść w Osobie Chrystusa, Słowa, które stało się ciałem, jedynego Zbawiciela świata.

---------------------------------------------------------------------------

I. Zwiastowanie NMP

Pierwszy cykl - "tajemnic radosnych" - rzeczywiście znamionuje radość promieniująca z wydarzenia Wcielenia. Jest to widoczne od chwili zwiastowania, gdy pozdrowienie Dziewicy z Nazaretu przez Gabriela łączy się z wezwaniem do radości mesjańskiej: Raduj się, Maryjo. W tej zapowiedzi osiąga swój cel cała historia zbawienia, a nawet poniekąd sama historia świata. Jeśli bowiem planem Ojca jest zjednoczenie wszystkiego w Chrystusie, to w jakiś sposób całego wszechświata dosięga Boska łaskawość, z jaką Ojciec pochyla się nad Maryją, by uczynić Ją Matką swego Syna. Cała ludzkość jest niejako objęta owym fiat - "niech się stanie" - którym z gotowością odpowiada Ona na wolę Boga.

----------------------------------------------------------------------------

2. Nawiedzenia św. Elżbiety

Pod znakiem radości jest dalej scena spotkania z Elżbietą, w której sam głos Maryi i obecność Chrystusa w Jej łonie sprawiają, że Jan poruszył się z radości.

----------------------------------------------------------------------------

3. Narodzenie Jezusa

W wesele obfituje scena z Betlejem, w której narodzenie Bożego Dziecięcia, Zbawiciela świata, aniołowie opiewają i ogłaszają pasterzom właśnie jako radość wielką.

----------------------------------------------------------------------------

4. Ofiarowanie w świątyni

Ale już dwie ostatnie tajemnice, choć zachowują posmak radości, zapowiadają równocześnie oznaki dramatu. Ofiarowanie w świątyni bowiem, wyrażając radość z konsekracji i doprowadzając do zachwytu starca Symeona, obejmuje też proroctwo o znaku sprzeciwu, jakim to Dziecię będzie dla Izraela, oraz mieczu, który przeniknie duszę Matki.

---------------------------------------------------------------------------

5. Znalezienie Jezusa w świątyni

Radosne, a zarazem dramatyczne jest również opowiadanie o dwunastoletnim Jezusie w świątyni. Ukazuje się On tutaj w swej Boskiej mądrości i zasadniczo jako Ten, kto "naucza". Objawienie w Nim tajemnicy Syna całkowicie oddanego sprawom Ojca jest zapowiedzią ewangelicznego radykalizmu, który w obliczu bezwzględnych wymogów Królestwa wykracza ponad najserdeczniejsze nawet więzi ludzkie. Nawet Józef i Maryja, zatrwożeni i zaniepokojeni, nie zrozumieli tego, co im powiedział

----------------------------------------------------------------------------

Tajemnice Światła

Przechodząc od dzieciństwa i życia w Nazarecie do życia publicznego Jezusa kontemplacja prowadzi nas do tych tajemnic, które ze specjalnego tytułu nazwać można "tajemnicami światła". W rzeczywistości całe misterium Chrystusa jest światłem. On jest światłością świata. Jednak ten wymiar wyłania się szczególnie w latach życia publicznego, kiedy głosi On Ewangelię Królestwa. [...]Każda z tych tajemnic jest objawieniem Królestwa, które już nadeszło w samej Osobie Jezusa.

W tych tajemnicach, z wyjątkiem Kany, obecność Maryi pozostaje ukryta w tle. Ewangelie wspominają zaledwie kilka razy o Jej przygodnej obecności w jednym czy drugim momencie nauczania Jezusa i nic nie mówią, czy była w Wieczerniku w czasie ustanowienia Eucharystii. Jednak rola, jaką pełni w Kanie, widoczna jest w jakiś sposób w całej drodze Chrystusa. Objawienie, które w czasie chrztu w Jordanie dał o Nim bezpośrednio Ojciec, a które w Janie Chrzcicielu odbiło się echem, w Kanie znajdujemy na Jej ustach i staje się ono wielkim macierzyńskim napomnieniem, skierowanym przez Nią do Kościoła wszystkich czasów: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie. Jest to napomnienie, które dobrze wprowadza w słowa i znaki Chrystusa w czasie Jego życia publicznego, stanowiąc maryjne tło dla wszystkich "tajemnic światła".

----------------------------------------------------------------------------

1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie

Tajemnicą światła jest przede wszystkim chrzest w Jordanie. Tutaj, gdy Jezus schodzi do wody - jako niewinny, który czyni siebie "grzechem" za nas - otwierają się niebiosa i głos Ojca ogłasza Go Synem umiłowanym, a Duch Święty zstępuje na Niego, by powołać Go do przyszłej misji

----------------------------------------------------------------------------

2. Objawienie siebie na weselu w Kanie

Tajemnicą świtała jest początek znaków w Kanie, gdy Chrystus, przemieniając wodę w wino, dzięki interwencji Maryi, pierwszej z wierzących, otwiera serca uczniów na wiarę.

----------------------------------------------------------------------------

3. Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia

Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

Tajemnicą światła jest nauczanie Jezusa, w czasie którego głosi On nadejście Królestwa Bożego i wzywa do nawrócenia, odpuszczając grzechy tym, którzy zbliżali się do Niego z ufnością, dając początek tajemnicy miłosierdzia, którą On sam będzie realizował aż do skończenia świata, szczególnie poprzez powierzony Kościołowi Sakrament Pojednania.

----------------------------------------------------------------------------

4. Przemienienie na górze Tabor

Tajemnicą światła w pełnym tego słowa znaczeniu jest dalej przemienienie, które według tradycji miało miejsce na górze Tabor. Chwała Bóstwa rozświetla oblicze Chrystusa, kiedy Ojciec uznaje Go wobec porwanych zachwytem Apostołów, wzywa ich, aby Go słuchali i przygotowuje do przeżycia z Nim bolesnego momentu męki, aby doszli z Nim do radości zmartwychwstania i do życia przemienionego przez Ducha Świętego.

----------------------------------------------------------------------------

5. Ustanowienie Eucharystii

Tajemnicą światła jest wreszcie ustanowienie Eucharystii, w której Chrystus ze swym Ciałem i Krwią pod postaciami chleba i wina staje się pokarmem, dając aż do końca świadectwo swej miłości do ludzi, dla których zbawienia złoży siebie samego w ofierze.

----------------------------------------------------------------------------

Tajemnice Bolesne

Tajemnicom boleści Chrystusa Ewangelie nadają wielką wagę. Pobożność chrześcijańska zawsze, zwłaszcza w Wielkim Poście, przez odprawianie Drogi Krzyżowej rozpamiętywała poszczególne momenty męki, intuicyjnie wyczuwając, że tu jest punkt kulminacyjny objawienia miłości i że tu jest źródło naszego zbawienia. Różaniec wybiera pewne momenty męki, skłaniając modlącego się, by skupił na nich wejrzenie swego serca i przeżył je na nowo.

----------------------------------------------------------------------------

1. Modlitwa w Ogrójcu

Droga medytacji otwiera się Ogrodem Oliwnym, gdzie Chrystus przeżywa szczególnie dręczące chwile wobec woli Ojca, względem której słabość ciała mogłaby ulec pokusie buntu. Tam Chrystus staje w obliczu wszystkich pokus ludzkości i wobec wszystkich jej grzechów, by powiedzieć Ojcu: Nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie.

----------------------------------------------------------------------------

2. Biczowanie

To Jego "tak" odwraca "nie" prarodziców w ogrodzie Eden. A ile miało Go kosztować to przyjęcie woli Ojca, wynika z dalszych tajemnic, w których przez biczowanie, ukoronowanie cierniem, dźwiganie krzyża i śmierć na krzyżu zostaje On wydany na największe poniżenie: Ecce homo!

----------------------------------------------------------------------------

3. Cierniem ukoronowanie

A żołnierze uplótłszy koronę z cierni, włożyli Mu ją na głowę i okryli Go płaszczem purpurowym. Potem podchodzili do Niego i mówili: Witaj, królu żydowski! I policzkowali Go. (J 19, 2-3)

----------------------------------------------------------------------------

4. Droga Krzyżowa

W tym poniżeniu objawia się nie tylko miłość Boga, ale samo znaczenie człowieka. Ecce homo: kto chce poznać człowieka, musi umieć rozpoznać jego znaczenie, źródło i spełnienie w Chrystusie - Bogu, który uniża się z miłości aż do śmierci i to śmierci krzyżowej (Flp 2, 8).

----------------------------------------------------------------------------

5. Śmierć na Krzyżu

Tajemnice bolesne prowadzą wierzącego do ponownego przeżywania śmierci Jezusa, stawania pod krzyżem obok Maryi, by wraz z Nią wnikać w ocean miłości Boga do człowieka i odczuć całą jej odradzającą moc.

----------------------------------------------------------------------------

Tajemnice Chwalebne.

Tajemnice chwalebne

Tajemnice chwalebne ożywiają w wiernych nadzieję eschatologicznego kresu, ku któremu zdążają jako członkowie Ludu Bożego pielgrzymującego przez historię. Musi ich to pobudzać do odważnego świadczenia o tej radosnej nowinie , która nadaje sens całemu ich życiu.

---------------------------------------------------------------------------

1. Zmartwychwstanie Jezusa

Kontemplacja oblicza Chrystusa nie może zatrzymać się na wizerunku Ukrzyżowanego. Chrystus jest Zmartwychwstałym!

Różaniec zawsze wyrażał to doświadczenie wiary, wzywając wierzącego do wyjścia poza ciemność męki, by utkwić wzrok w chwale Chrystusa w zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu.

----------------------------------------------------------------------------

2. Wniebowstąpienie

Kontemplując Zmartwychwstałego, chrześcijanin odkrywa na nowo motywy swojej wiary (por. 1 Kor 15, 14) i przeżywa ponownie radość nie tylko tych, którym Chrystus się objawił - Apostołów, Magdaleny, uczniów z Emaus - ale również radość Maryi, która nie mniej intensywnie musiała doświadczyć nowego życia uwielbionego Syna.

---------------------------------------------------------------------------

3. Zesłanie Ducha Świętego

W centrum tej drogi chwały Syna i Matki różaniec stawia w trzeciej tajemnicy chwalebnej Pięćdziesiątnicę, która ukazuje oblicze Kościoła jako rodziny zebranej wraz z Maryją, ożywionej potężnym wylaniem Ducha Świętego, gotowej do misji ewangelizacyjnej. Kontemplowanie tej, jak i innych tajemnic chwalebnych, winno prowadzić wierzących do coraz żywszego uświadamiania sobie swego nowego życia w Chrystusie, wewnątrz rzeczywistości Kościoła - życia, dla którego scena Pięćdziesiątnicy stanowi wielką "ikonę".

---------------------------------------------------------------------------

4. Wniebowzięcie Najśw. Maryi Panny

Do tej chwały, w której od momentu wniebowstąpienia Chrystus zasiada po prawicy Ojca, również Ona zostanie wyniesiona z chwilą wniebowzięcia, by antycypować to, do czego przeznaczeni są wszyscy sprawiedliwi przez zmartwychwstanie ciał.

---------------------------------------------------------------------------

5. Ukoronowanie Matki Bożej na Królową nieba i ziemi

Wreszcie ukoronowana w chwale - jak to widać w ostatniej tajemnicy chwalebnej - jaśnieje Ona jako Królowa aniołów i świętych, antycypacja i szczyt rzeczywistości eschatologicznej Kościoła.

Rozważania tajemnic różańcowych wyjęte

z Listu apostolskiego

Rosarium Virginis Mariae

Ojca Świętego Jana Pawła II

Źródło: http://www.mbkp.info/modlitwy/rozaniec4.html

Różaniec z Janem Pawłem II (2)

Część Radosna

Tajemnica l

Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

„Bądź pozdrowione, Ciało Chrystusa, zrodzone z Maryi Panny!" Bądź uwielbiony, nasz święty Odkupicielu, który się wcieliłeś w najczystsze łono Panny Maryi. [...]. Dziękujemy Ci, Panie, za Twą eucharystyczną obecność w świecie.

Tajemnica 2

Nawiedzenie św. Elżbiety

Maryjo, «Niewiasto Eucharystii», która ofiarowałaś swe dziewicze łono, aby dokonało się wcielenie Słowa Bożego, pomóż nam przeżywać Tajemnicę eucharystyczną w duchu Magnificat. Niech nasze życie będzie nie kończącym się wielbieniem Wszechmogącego, który skrył się pod skromnymi postaciami eucharystycznymi.

Tajemnica 3

Narodzenie Pana Jezusa

Dziękujemy Ci, Ojcze nasz, za Słowo, które stało się Ciałem i w noc betlejemską zamieszkało pomiędzy nami. Dziękujemy Ci za Słowo, w którym odwiecznie wypowiadasz Najświętszą Rzeczywistość samego Twojego Bóstwa.

Tajemnica 4

Ofiarowanie Pana Jezusa w Świątyni

Synu który wypełniłeś do końca pragnienie Odwiecznej Mądrości, aby być z synami człowieczymi, aby „igrać na okręgu ziemi", aby być Emmanuelem - Bogiem z nami. Słowo, które stało się ciałem i zamieszkało między nami. Synu narodzony z NIewiasty, jak każdy z nas, dziś Kościół patrzy na Ciebie oczyma duszy i ciała, oczyma wiary i serca.

Tajemnica 5

Odnalezienie Pana Jezusa w Świątyni

Panie zostań z nami [...] i pomagaj nam stale kroczyć tą drogą, która prowadzi do domu Ojca. Zostań z nami w Twoim słowie - w tym słowie, które staje się sakramentem: Eucharystią Twojej obecności. Pragniemy słuchać Twojego słowa i wypełniać je. Pragniemy mieć udział w błogosławieństwie.

Część Bolesna

Tajemnica 1

Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu

„Pobożność chrześcijańska zawsze, zwłaszcza w Wielkim Poście, przez odprawianie Drogi Krzyżowej rozpamiętywała poszczególne momenty męki, intuicyjnie wyczuwając, że tu jest punkt kulminacyjny objawienia miłości i że tu jest źródło naszego zbawienia. Różaniec wybiera pewne momenty męki, skłaniając modlącego się, by skupił na nich wejrzenie swego serca i przeżył je na nowo.” (Jan Paweł II, „Różaniec Najświętszej Maryi Panny”, 22).

Tajemnica 2

Biczowanie Pana Jezusa

Podziały i sprzeczności nadal niestety ranią Ciało Chrystusa i nie pozwalają chrześcijanom różnych wyznań dzielić się jednym chlebem eucharystycznym. (...) O Chryste, jedyna Głowo i Zbawicielu, przyciągnij do siebie wszystkie swoje członki. Zjednocz i przemień swoją miłością, aby Kościół promieniował nadprzyrodzonym pięknem, które jaśnieje w świętych w każdej epoce i w każdym narodzie, w męczennikach, wyznawcach, dziewicach i niezliczonych świadkach Ewangelii!

Tajemnica 3

Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa

Chryste, Odkupicielu człowieka, Chryste, ukryty w Eucharystii. Cały Kościół wyznaje publicznie swoją wiarę w Ciebie, który stałeś się dla nas Chlebem życia. I składa Ci dzięki za to, że jesteś z nami, Bogiem-z-nami, naszym Emanuelem.

Tajemnica 4

Dźwiganie Krzyża

Prosimy Cię, Panie, abyśmy zawsze byli przejęci wielkością daru, którym jest sakrament Twego Ciała i Krwi.

Tajemnica 5

Śmierć Pana Jezusa na Krzyżu

Wielbimy Cię, prawdziwe Ciało Chrystusa, obecne w sakramencie nowego i wiecznego Przymierza, żywa pamiątko odkupieńczej ofiary. Ty, o Panie, jesteś chlebem żywym, który zstąpił z nieba i który daje życie człowiekowi! Na krzyżu wydałeś swoje ciało za życie świata (...).

Wielbię Ciebie, Boże ukryty, który pod tymi świętymi postaciami prawdziwie jesteś obecny.

Część Chwalebna

Tajemnica 1

Zmartwychwstanie Pana Jezusa

O Chryste! Ukrzyżowany i Zmartwychwstały! (...). Uwielbiamy Cię w Twoim Zmartwychwstaniu! Jak Tomasz Apostoł, który zrazu nie wierzył w Twoje Zmartwychwstanie, dotykamy znaków naszego Odkupienia na Twoich rękach, nogach, w boku - i z żywą wiarą wołamy: "Pan mój i Bóg mój".

Tajemnica 2

Wniebowstąpienie Pana Jezusa

Chryste nasz Panie, który "w tym wielkim Sakramencie posilasz i uświęcasz swoich wiernych, aby ludzi rozproszonych po całej ziemi oświecała jedna wiara i łączyła jedna miłość", umacniaj i utwierdzaj swój Kościół, który sprawuje tajemnicę Twojej zbawczej obecności. Napełnij swoim Duchem tych, którzy uczestniczą w świętej Uczcie, i spraw, aby odważnie świadczyli o Twoim przykazaniu miłości, ażeby świat uwierzył w Ciebie, który kiedyś powiedziałeś: "Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki". Ty, Panie Jezu Chryste, Synu Maryi Dziewicy, jesteś jedynym Zbawicielem człowieka, "wczoraj, dziś i na wieki".

Tajemnica 3

Zesłanie Ducha Świętego

Panie Jezu Chryste! (...). Kiedy w Wielki Czwarte, ustanawiając Eucharystię i kapłaństwo, rozstałeś się z tymi, których do końca umiłowałeś, przyobiecałeś im nowego Pocieszyciela. Niechaj ten Pocieszyciel - Duch Prawdy - będzie z nami poprzez święte swoje dary! Niech będzie z nami Jego mądrość i rozum, wiedza i rada, męstwo, pobożność i bojaźń Boża, abyśmy umieli zawsze rozeznawać to, co od Ciebie pochodzi, i abyśmy umieli odróżniać to, co pochodzi od "ducha świata" lub wręcz od "księcia tego świata".

Tajemnica 4

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Nie wiemy, czy w wieczerniku Wielkiego Czwartku była Matka Twoja. A jednak przez Nią szczególnie błagamy. Cóż może Jej być bliższego, jak Ciało i Krew własnego Syna, powierzone Apostołom w Eucharystycznej Tajemnicy - Ciało i Krew, które nasze kapłańskie ręce składają wciąż w ofierze "za życie świata"?

Tajemnica 5

Ukoronowanie Najświętszej Maryi Panny na Królową Nieba i Ziemi

Matko Chrystusa Najwyższego Kapłana, wypraszaj wciąż dla Kościoła liczne i święte powołania, wielu wiernych i wspaniałomyślnych sług ołtarza.

Część Światła

Tajemnica 1

Chrzest Jezusa Chrystusa w Jordanie

Eucharystia, dopełnienie inicjacji chrześcijańskiej, zawsze jest traktowana (...) w najściślejszej więzi z chrztem. Ponieważ jest ona jedynym pokarmem odpowiednim dla nowego stanu człowieka ochrzczonego, pokarmem zdolnym podtrzymywać nowe życie i zasilać nowe energie, kultem w duchu i w prawdzie, sprawowaniem nowego kapłaństwa i ofiarą doskonałą nowego Izraela, tylko Eucharystia urzeczywistnia i prowadzi ku spełnieniu to nowe stworzenie, które dokonuje się przez chrzest.

Tajemnica 2

Cud przemienienia wody w wino na weselu w Kanie Galilejskiej

Niech (...) będą błogosławione wszystkie dusze, które są posłuszne wezwaniu Odwiecznej Miłości. Niech będą błogosławieni wszyscy ci, którzy dzień po dniu, z niewyczerpaną hojnością, przyjmują Twoje wezwanie, o Matko, do czynienia tego, co powie Twój Syn, Jezus, dając Kościołowi i światu radosne świadectwo życia natchnionego Ewangelią.

Tajemnica 3

Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia

Miłość Chrystusa przynagla nas do nieustannego dążenia do jedności Kościoła, do głoszenia Ewangelii aż po krańce ziemi i do służby człowiekowi; "My, liczni, tworzymy jedno Ciało! Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba": oto Dobra Nowina, która napełnia radością serce człowieka i ukazuje mu, że jest powołany do błogosławionego życia z Bogiem. Misterium eucharystyczne jest źródłem, ośrodkiem i szczytem wszystkich dzieł duchowych i charytatywnych Kościoła.

Tajemnica 4

W tym Sakramencie chleba i wina, pokarmu i napoju, wszystko, co ludzkie, dostępuje szczególnego przemienienia i wyniesienia. Kult eucharystyczny nie tyle jest kultem niedostępnej transcendencji, ile kultem Boskiej kondescendencji i miłościwej, odkupieńczej przemiany świata w sercu człowieka.

Tajemnica 5

Ustanowienie sakramentu Eucharystii

Jezus ustanowił Eucharystię, "zadatek życia wiecznego", w momencie gdy - po ludzku rzecz biorąc - Jego życie zdawało się być skazane na klęskę: uczynił to, aby uwiecznić w czasie i przestrzeni swoje zwycięstwo nad śmiercią.

Źródło: Nabożeństwa różańcowe, rozważania na podstawie tekstów Jana Pawła II o Eucharystii, opr. Anna Matusiak, Kraków 2004.

Różaniec z Janem Pawłem II (1)

TAJEMNICE RADOSNE

I. Zwiastowanie Maryi Pannie

Maryja wypowiada swą pełną zgodę myślą i sercem na tajemniczą wolę Bożą i jest gotowa przyjąć, najpierw wiarą, a następnie w swym dziewiczym łonie, Syna Bożego. „Oto ja!”. (…) Maryja dodaje nam otuchy, abyśmy uwierzyli w spełnienie się obietnic Bożych. Wzywa nas, abyśmy mieli w sobie ducha pokory, słuszną wewnętrzną postawę stworzenia wobec Stwórcy. Zachęca nas, abyśmy pokładali bezpieczną nadzieję w Chrystusie, który realizuje w całej pełni plan zbawczy nawet wtedy, gdy wydarzenia wydają się ciemne i trudne do przyjęcia.

II. Nawiedzenie św. Elżbiety

Spotkanie z Elżbietą ma charakter radosnego wydarzenia zbawczego, a więc nie jest tylko spontanicznym wyrazem życzliwości, jaką Maryja okazuje krewnej. Do domu Zachariasza, który stracił mowę zawstydzony własnym niedowiarstwem, Maryja wnosi niespodziewanie całą radość swojej wiary otwartej i gotowej do służby. Nawiedzając św. Elżbietę, Maryja niejako zapowiada misję Jezusa, a współdziałając od samego początku swego macierzyństwa z odkupieńczym dziełem Syna, staje się wzorem tych członków Kościoła, którzy wyruszają w drogę, aby nieść światło i radość Chrystusa ludziom wszystkich krajów i wszystkich czasów.

III. Narodzenie Pana Jezusa

Uciemiężonemu i cierpiącemu narodowi, który kroczył w ciemnościach, ukazało się „wielkie światło”. (…) Jeśli pierwsze stworzenie zaczęło się od stworzenia światła, to tym bardziej jaśnieje blaskiem i jest wielkie światło, które daje początek nowemu stworzeniu: jest nim sam Bóg, który stał się człowiekiem. Wieść o narodzinach Syna Bożego pociesza, a zarazem stawia wymagania. Wiara pozwala nam odczuć, że Bóg otacza nas swoją czułą miłością, a jednocześnie zobowiązuje nas do czynnej miłości Boga i braci.

IV. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni

„Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela”. (…) Chrystus jest światłem ludzkiego życia. Jest światłem, bo rozprasza jego mroki. Jest światłem, bo rozjaśnia jego tajemnice. Bo odpowiada na pytania podstawowe i ostateczne zarazem. Jest światłem, bo nadaje życiu sens. Jest światłem, bo przekonuje człowieka o jego wielkiej godności.

V. Znalezienie Pana Jezusa

Gdy po trzydniowych poszukiwaniach odnaleźli Jezusa w świątyni między nauczycielami, Maryja czyni Mu łagodny wyrzut: „Synu, czemuś nam to uczynił?”. Zamiary Boże są często trudne do zrozumienia, wymagają zgody, wiary i pokory. Maryja jest dla nas wzorem człowieka, który poddając się przewodnictwu Ducha Świętego, przyjmuje i zachowuje w sercu – niczym dobre ziarno (por. Mt 13, 23) – słowa objawienia, usiłuje je jak najlepiej zrozumieć, aby przeniknąć w głąb tajemnicy Chrystusa.

TAJEMNICE ŚWIATŁA

I. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie

„Tyś jest mój Syn umiłowany!”. Głos z nieba nad Jordanem odnosił się w stopniu najwyższym i niezrównanym do Jezusa, jedynego prawdziwego Syna Bożego od zawsze. Lecz dzisiaj i w każdym chrzcie te słowa z nieba zostają jeszcze niejako na nowo wypowiedziane nad każdym ochrzczonym (…). Trzeba, by ziarno łaski złożone w naszych sercach, czyli we wnętrzu ochrzczonych, wzrastało i przynosiło owoce w obfitości (…). Także wy, dorośli, jesteście wezwani do życia zgodnego z waszym chrztem, czyli do odnowienia swojej wiary w Pana i swoich obowiązków kościelnych, ponieważ to, co [podczas chrztu] sprawujemy, wciąga nas wszystkich osobiście.

II. Objawienie się Pana Jezusa na weselu w Kanie Galilejskiej

W każdym wypadku Jej ufność w Syna zostaje wynagrodzona. Jezus, któremu całkowicie pozostawiła inicjatywę, dokonuje cudu, uznając odwagę i pokorę Matki. „Rzekł do nich Jezus: «Napełnijcie stągwie wodą!». I napełnili je aż po brzegi” (J 2, 7). A więc także ich posłuszeństwo przyczynia się do uzyskania wina w obfitości. Polecenie Maryi: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” (J 2, 5), zachowuje zawsze swą aktualność dla chrześcijan w każdej epoce, a jego celem jest odnowienie cudownych skutków w życiu każdego człowieka (…). Epizod godów w Kanie Galilejskiej zachęca nas, byśmy byli odważni w wierze i doświadczyli w naszym życiu prawdy słów ewangelicznych: „Proście, a będzie wam dane”.

III. Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia

Człowiek nie jest biernym świadkiem wkroczenia Boga w dzieje. Jezus wzywa nas, byśmy czynnie starali się o królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość i by stało się to naszą zasadniczą troską (por. Mt 6, 33). Człowiek jest więc powołany, by rękami, umysłem i sercem współpracował w szerzeniu królestwa Bożego na świecie. Odnosi się to szczególnie do tych, którzy są powołani do apostolstwa i którzy są – jak mówi św. Paweł – „współpracownikami królestwa Bożego”, ale dotyczy również każdego człowieka.

IV. Przemienienie na górze Tabor

W chwili przemienienia daje się słyszeć głos Ojca niebieskiego: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!” (Mk 9, 7). W tych słowach zawiera się cały program: mamy słuchać Jezusa. On objawia nam Ojca, bowiem jako odwieczny Syn jest „obrazem Boga niewidzialnego” (Kol 1, 15), a zarazem – jako prawdziwy Syn Człowieczy – objawia nam, kim jesteśmy, objawia człowieka samemu człowiekowi. A więc nie bójmy się Chrystusa! Podnosząc nas ku wyżynom swego Boskiego życia, nie pozbawia On nas człowieczeństwa, lecz przeciwnie, czyni nas bardziej ludźmi, nadając pełny sens naszemu życiu osobistemu i społecznemu.

V. Ustanowienie Eucharystii

Jezus ustanowił Eucharystię, ponieważ chciał, by Jego odkupieńcza ofiara była obecna w każdej epoce i dla każdego pokolenia. Uczmy się od Najświętszej Panny, której życie było prawdziwą „egzystencją eucharystyczną”. Ona pozwoliła się całkowicie ukształtować przez obecność swego Boskiego Syna (…). Ona jest łaski pełna, jest żywym tabernakulum wcielonego Słowa. Wielbiąc Chrystusa Pana obecnego w Eucharystii, zwróćmy się z dziecięcą wdzięcznością ku Tej, która stała się królewską Bramą dla Jego przyjścia na świat.

TAJEMNICE BOLESNE

I. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu

Getsemani – godzina lęku, godzina udręki, smutku, krwawiącego potu, przyjaciół, których oczy są senne i którzy nie rozumieją. (…) Getsemani – godzina modlitwy napiętej jak struna, synowskiej rozmowy z Ojcem, akceptacji z miłością kielicha goryczy.

O Przyjacielu ludzi, Twoje zdanie się na wolę Ojca jest naszą mocą w ewangelicznych decyzjach pośród niebezpieczeństw życia. Umocnij nas na drodze wiary, spraw, byśmy bez lęku umieli oddać życie w imię miłości Życia.

II. Biczowanie Pana Jezusa

Jezus w milczeniu przyjmuje zniewagi i szyderstwa. Pośród absolutnego niezrozumienia – Król prawdy (…). „Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi Mąż boleści, oswojony z cierpieniem… On się obarczył naszym cierpieniem, On dźwigał nasze boleści”. Oświeceni Prawdą, która wyzwala, prosimy Cię, naucz nas widzieć Twoje oblicze w każdym człowieku. Twoją obecność w każdym biednym i prześladowanym, w każdym, kto czyni pokój i sprawiedliwość – brata wezwanego do łaski Bożego synostwa.

III. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa

Św. Jan wiedzie nas do przemiany naszego rozważania w modlitwę przenikniętą uwielbieniem i czułością na widok cierpień Jezusa, ukoronowanego cierniem: Piłat – pisze św. Jan – ponownie wyszedł na zewnątrz i przemówił do nich: „Oto wyprowadzam Go do was… abyście poznali, że ja nie znajduję w Nim żadnej winy”. Jezus więc wyszedł na zewnątrz, w koronie cierniowej i płaszczu purpurowym (…). Od tego dnia każde pokolenie ludzkie jest wzywane do wypowiedzenia się przed tym Człowiekiem ukoronowanym cierniem. Nikt nie może pozostać obojętny. Trzeba się opowiedzieć. I to nie tylko słowem, ale także czynem.

IV. Droga krzyżowa Pana Jezusa

Teraz Jezus, z całą oczywistością, jest mistrzem, który wyprzedza swoich uczniów, kapłanem wstępującym na ofiarny ołtarz, barankiem niosącym na sobie grzech świata. (…) Od tej pory rozpoczyna się wielki powrót człowieka do domu Ojca. Z krzyżem (…) Jezus oczekuje ostatniego z ludzi, by z nim razem nieść ciężar życia.

Jezu, Kapłanie święty, przygnieciony krzyżem, wstąp na wzgórze ofiary, z Twoją ofiarą połącz cierpienia wszystkich narodów i wszystkie ludy zgromadź przy drzewie krzyża. Niech będzie chwała Ci, Chryste. Twój krzyż wskazuje drogę życia, wyznacza szlak nadziei.

V. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu

Dwukrotnie wielkim głosem woła umierający Jezus: „Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?”. Wołanie tajemnicze i pełne bólu. Głos nadziei wbrew rozpaczy, pieśń zwycięstwa nad mocami zła. Jezus, wierny przyjaciel, zdradzony, wyśmiany, potwierdza to, co dokonało się w zaciszu Wieczernika, potwierdza miłość do człowieka, bowiem „nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich”.

Jezu, przez Twoją mękę i śmierć, przebacz nam grzech, mocą Twojego Ducha odnów oblicze ziemi.

TAJEMNICE CHWALEBNE

I. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Zmartwychwstanie Chrystusa przyniosło wszystkim nową nadzieję: od tej pory mieć nadzieję nie znaczy już czekać na coś, co ma się dopiero wydarzyć. Znaczy być pewnym, że to się już dokonało, ponieważ „Pan zmartwychwstał i króluje żywy”. My także jesteśmy powołani, aby spotkać Go osobiście i stać się Jego głosicielami i świadkami, wzorem kobiet i uczniów. „Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja” – powtarzamy dziś, prosząc Go o odwagę wierności i wytrwanie w dobru. Prosimy Go zwłaszcza o pokój – dar, który nam wyjednał przez swoją śmierć i zmartwychwstanie.

II. Wniebowstąpienie Pana Jezusa

W Chrystusie wstępującym do nieba doznaje wywyższenia ludzka natura, postawiona po Bożej prawicy, a uczniowie otrzymują nakaz ewangelizowania świata. Ponadto Chrystus, wstępując do nieba, nie wycofuje się z ziemi: ukrył się w obliczu każdego człowieka, zwłaszcza najbardziej nieszczęśliwego – ludzi ubogich, chorych, stojących na marginesie, prześladowanych…

III. Zesłanie Ducha Świętego

„Trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, z Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego” (Dz 1, 14). Tę scenę dzisiaj znowu mamy przed oczyma jako w pełni aktualną rzeczywistość (…). Wszyscy razem, pasterze i wierni, mamy na modlitwie oczy utkwione w Najświętszej Dziewicy, posłusznej animatorce pierwszego ośrodka wspólnoty chrześcijańskiej, którego przeznaczeniem było rozniecenie światła Ewangelii aż po krańce ziemi i aż do finalnego zamknięcia historii.

IV. Wniebowzięcie Matki Bożej

Wniebowzięcie Maryi objawia wielką wartość i godność ludzkiego ciała. W obliczu profanacji i upodlenia, jakich nierzadko zaznaje we współczesnym społeczeństwie zwłaszcza ciało kobiece, tajemnica wniebowzięcia mówi nam o nadprzyrodzonym przeznaczeniu i o godności każdego ludzkiego ciała, powołanego przez Boga, aby stawało się narzędziem świętości i zyskało udział w Jego chwale (…). Wpatrując się w Maryję, chrześcijanin uczy się odkrywać wartość własnego ciała i strzec go jako świątyni Bożej, która oczekuje zmartwychwstania.

V. Ukoronowanie Matki Bożej

Chrześcijanie wpatrują się z ufnością w Maryję Królową, co nie tylko nie umniejsza, ale raczej umacnia ich synowskie zawierzenie Tej, która jest ich Matką porządku łaski. (…) Tak więc chwalebny stan Maryi nie oddala Jej od nas, ale pozwala Jej być zawsze blisko ludzi i otaczać ich opieką. Maryja wie o wszystkim, co dzieje się w naszym życiu, i wspiera nas macierzyńską miłością w życiowych doświadczeniach. (…) Wzięta do chwały niebios, Maryja poświęca się całkowicie dziełu zbawienia, aby móc obdarzyć każdego człowieka szczęściem, które stało się Jej udziałem.

Ojciec Święty Jan Paweł II

Źródło: http://www.rozaniec.eu/index.php?m=RosarySites&a=ShowRosarySiteArticle&rsa_id=83&rs_id=2

Warszawa-Wesoła: jako pierwszy w stolicy kościół garnizonowy otrzyma imię bł. Jana Pawła II

Kościół garnizonowy w Wesołej jako pierwszy w Warszawie będzie nosił imię bł. Jana Pawła II - poinformował proboszcz parafii, ks. ppłk Piotr Majka. Dekretw tej sprawie, noszący datę 12 września, wydał biskup polowy WP Józef Guzdek. Dotychczas parafia miała za patrona św. Andrzeja Bobolę, od niedzieli 2 października, z dniem wejścia w życie dekretu, parafia zmieni wezwanie na bł. Jana Pawła II.

- Dzisiaj wszyscy chcą nazywać place, ulice i kościoły imieniem Jana Pawła II, ale już w 2005 roku śp. bp Tadeusz Płoski podjął decyzję, że nowo powstająca świątynia będzie nosiła tytuł Jana Pawła II. Dzisiaj możemy to świętować – powiedział proboszcz parafii, ks. ppłk Piotr Majka. Uroczyste ogłoszenie dekretu odbędzie się w najbliższą niedzielę, 2 października. W imieniu biskupa polowego dekret ogłosi wikariusz generalny biskupa polowego ks. płk January Wątroba. Także w niedzielę nastąpi zakończenie XI Rajdu Katyńskiego. - Motocykliści przywiozą ziemię z Katynia, która zostanie złożona w urnie przy tablicy, upamiętniającej pomordowanych na Golgocie Wschodu. Tablicę tę poświęci ks. Wątroba – zapowiada ks. Majka. Parafia pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli w Wesołej została erygowana 1 lipca 1993 r. przez ówczesnego biskupa polowego Sławoja Leszka Głódzia. Do sprawowania czynności liturgicznych, tworząc kaplicę, zaadaptowano część budynku administracyjnego, który w swojej historii był przed II Wojną Światową stajnią, a potem magazynem. Parafia swoją opieką duszpasterską objęła wówczas 1. Pułk Zmechanizowany, a obecnie 1. Warszawską Brygadę Pancerną im. Tadeusza Kościuszki oraz osiedle rodzin wojskowych na Placu Wojska Polskiego w Wesołej. Prace przy budowie kościoła garnizonowego w Wesołej rozpoczęły się w 2005 roku. 18 września 2007 roku poświęcony został plac. Rok później, 22 października mury powstającej świątyni pobłogosławił biskup Tadeusz Płoski, ówczesny ordynariusz wojskowy. Uroczystość wmurowania kamienia węgielnego odbyła się 17 czerwca 2009 r. Kamień węgielny pod nową świątynię został pobłogosławiony przez papieża Benedykta XVI, 26 maja 2006 r., podczas papieskiej Mszy św. sprawowanej na Pl. Piłsudskiego. Pierwszym proboszczem parafii był śp. ks. Stanisław Potapczuk. Obecnie gospodarzem parafii jest ks. ppłk Piotr Majka, a wikariuszem ks. kpt. Tomasz Szefliński.

kos / Warszawa

-- Katolicka Agencja Informacyjna ISSN 1426-1413; Data wydania: 29 września 2011

XI Dzień Papieski - pierwszy po beatyfikacji Jana Pawła II

To będzie pierwszy Dzień Papieski po beatyfikacji Jana Pawła II - podkreślił kard. Kazimierz Nycz podczas dzisiejszej konferencji prasowej w Warszawie. Przedstawiono program XI Dnia Papieskiego, który 9 października przebiegać będzie pod hasłem "Jan Paweł II - człowiek modlitwy". Od 7 do 23 października zbierane też będą pieniądze na stypendia dla zdolnej, ubogiej młodzieży z całego kraju. Korzysta z nich ok. 2,5 tys. młodych.

W tym roku Dzień Papieski będzie wielkim dziękczynieniem za beatyfikację papieża - powiedział podczas konferencji prasowej kard. Nycz, przewodniczący Rady Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia, która organizuje Dzień. Metropolita warszawski wskazał na Jana Pawła II jako na wzór pięknego, chrześcijańskiego życia. Podkreślił także, że data Dnia została wybrana nieprzypadkowo - chciano w ten sposób wydłużyć świętowanie - Dzień rozpocznie się 9 października, a zakończy 16 dnia tego miesiąca uroczystościami z udziałem Episkopatu Polski w Przemyślu. Zaś 22 października po raz pierwszy w Kościele obchodzić będziemy wspomnienie liturgiczne bł. Jana Pawła II. Kard. Nycz zachęcał również do wsparcia zbiórki pieniędzy na fundusz stypendialny dla młodzieży, który obejmuje jak do tej pory 2,5 tys. osób. Stypendyści Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia stanowią "żywy pomnik" Jana Pawła II. - Nie musimy się niczego wstydzić patrząc na całe środowisko stypendystów, to pomnik trwalszy i lepszy niż ze spiżu - podkreślał kard. Nycz. Do wspierania stypendystów zachęcał też ks. prałat Jan Drob, przewodniczący Zarządu Fundacji. Poinformował on także o tytułach Przyjaciela Fundacji DNT oraz Mecenasa Fundacji, które zostaną przyznane po raz pierwszy osobom prywatnym, wspierającym fundusz stypendialny datkami przez cały rok oraz firmom pomagającym Fundacji. W radiu i telewizji pojawią się także spoty promujące zbiórkę i sam Dzień Papieski. Kampanii towarzyszyć będzie akcja SMS-owa. W dniach od 16 września do 31 października wysyłając SMS o treści „Pomoc” pod numer 7250 (koszt 2,46 zł z VAT) lub dzwoniąc pod numer 0704 20 7250 (koszt 2,50 zł z VAT) można zasilić fundusz stypendialny Fundacji. W niedzielę, 2 października we wszystkich kościołach w Polsce odczytany zostanie list pasterski biskupów polskich, zapowiadający XI Dzień Papieski. Natomiast w sobotę, 8 października, na Zamku Królewskim w Warszawie, odbędzie się uroczyste wręczenie dyplomów laureatom Konkursu o indeks im. Biskupa Jana Chrapka oraz Konkursu o indeks na studia prawnicze Lex. Nagrody wręczą prof. dr hab. Katarzyna Chałasińska-Macukow - rektor Uniwersytetu Warszawskiego, ks. prof. dr hab. Henryk Skorowski - rektor Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego oraz kardynał Kazimierz Nycz - przewodniczący Rady Fundacji. Następnie, o godz. 16.30 rozpocznie się Gala Nagród TOTUS 2011. Uroczystość wręczenia „katolickich Nobli” będzie transmitowana o godzinie 16.50 przez Program 2 TVP. Na gali wystąpią Grzegorz Markowski, Dorota Miśkiewicz, Andrzej Lampert oraz Ewa Bem. Prestiżowe nagrody TOTUS są corocznie przyznawane przez Fundację dla docenienia dorobku oraz skutecznego promowania osób i instytucji, których działalność w sposób wybitny przyczynia się do promowania godności człowieka w duchu nauczania Jana Pawła II. Do tej pory w gronie nagrodzonych i wyróżnionych znaleźli się m.in. prof. Andrzej Wojciechowski, prof. Władysław Bartoszewski, ks. Jan Twardowski, Zygmunt Kubiak, Marek Skwarnicki, Grzegorz Polak, Program Ziarno, Redakcja Mszy Świętej Radiowej, Towarzystwo Przyjaciół Chorych Hospicjum św. Łazarza, Instytut Studiów nad Rodziną UKSW, wydanie polskie L'Osservatore Romano, portal internetowy OPOKA, Katolicka Agencja Informacyjna, Muzeum Powstania Warszawskiego, s. Anna Bałchan ze Zgromadzenia ss. Maryi Niepokalanej, prof. medycyny Andrzej Szczeklik, dr Piotr Dardziński, Redakcja Programów Katolickich TVP. W 2009 roku specjalną Nagrodę TOTUS otrzymał kompozytor Wojciech Kilar w uznaniu za wytrwałe otwieranie dróg wiodących ku wierze, nadziei i miłości w wielu wymiarach życia. Na zakończenie gali nastąpi wręczenie dyplomów i okolicznościowych statuetek instytucjom i osobom wyróżnionym przez Fundację za wspieranie programu stypendialnego. Tytuł Diamentowego Mecenasa Fundacji otrzyma Narodowy Bank Polski. Niedzielne obchody XI Dnia Papieskiego, 9 października, rozpoczną się Mszą Św. w Bazylice św. Krzyża w Warszawie, celebrowaną przez bp. Stanisława Budzika. Msza transmitowana będzie przez Program 1 Polskiego Radia o godz. 9.00. Galowy koncert Dnia Papieskiego rozpocznie się o 15:00 na placu przed kościołem św. Anny w Warszawie. Wystąpią między innymi Nico Fortarezza, DePress, Sylwia Grzeszczak, 2Tm23, Janusz Radek, Joanna Jabłczyńska, Artur Chamski i Mieczysław Szcześniak. Koncert transmitowany będzie przez Program 1 TVP o godz. 17:45. Po koncercie o godz. 16.30 odbędzie się przygotowany przez stypendystów Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia Apel Miasta Warszawy z Papieżem Benedyktem XVI. Poprowadzi go kard. Kazimierz Nycz, metropolita warszawski. Wieczorem godz. 18.00 w kościele akademickim św. Anny w Warszawie odprawiona zostanie Msza święta inaugurująca rok akademicki 2011/2012, na którą przybędą rektorzy wyższych uczelni warszawskich. Centralne obchody Tygodnia Papieskiego zakończy uroczysta Sesja Plenarna Konferencji Episkopatu Polski, która odbędzie się 16 października w Przemyślu. Fundacja Dzieło Nowego Tysiąclecia we współpracy z Fundacją Świętego Mikołaja przygotowała multimedialną ogólnopolską kampanię społeczną promującą XI Dzień Papieski. Celem kampanii jest promocja Dnia Papieskiego "Jan Paweł II – Człowiek modlitwy" oraz zbiórki pieniędzy na rzecz programu stypendialnego dla niezamożnej, uzdolnionej młodzieży ze wsi i małych miejscowości, prowadzonego przez Fundację Dzieło Nowego Tysiąclecia. Ogólnopolska kampania z wykorzystaniem mediów: telewizji, prasy, radia, reklamy zewnętrznej oraz Internetu trwa od 15 września do 9 października. W największych miastach Polski pojawi się łącznie ponad 100 billboardów i 400 citylightów. Ponadto w środkach komunikacji miejskiej umieszczonych zostanie 4 tysiące plakatów formatu A3, a do parafii trafi 10 tysięcy plakatów wielkości B2. Użyte zostaną również 2 siatki wielkoformatowe. W dniach 8-9 października w warszawskim metrze na ekranach umieszczonych na peronach i w wagonikach, będzie można oglądać spot promujący akcję. Kampania reklamowa obejmie także ok. 30 tytułów prasowych, m.in. Dziennik Gazeta Prawna, Rzeczpospolita, Gazeta Wyborcza, Gość Niedzielny, Niedziela, Uważam Rze. Pozyskaniem mediów na rzecz kampanii zajmują się dom mediowy Starcom oraz Fundacja Świętego Mikołaja. Większość pracy wykonywana jest na zasadzie wolontariatu. Również powierzchnia reklamowa udostępniana jest nieodpłatnie. Spot promujący XI Dzień Papieski powstał w współpracy z Fundacją Świętego Mikołaja. Wykorzystane materiały filmowe pochodzą z archiwów watykańskich. Muzykę wykonała schola z klasztoru dominikanów w Krakowie. Trzydziestosekundowy film reklamowy XI Dnia Papieskiego wyemituje TVP. Patronami medialnymi XI Dnia Papieskiego są: Telewizja Polska, Polskie Radio i Rzeczpospolita. Od marca 2005 r. Fundacja Dzieło Nowego Tysiąclecia posiada status Organizacji Pożytku Publicznego, co umożliwia przekazanie 1 proc. kwoty podatku na jej działalność. W tym roku z tytułu odpisu 1 proc. podatku Fundacja uzyskała ponad 3 miliony zł. Dzień Papieski jest uroczyście obchodzony również w parafiach polskich zagranicą m.in.: w Niemczech, Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Szwecji, Norwegii, Kanadzie, Australii, Francji i Hiszpanii. W przygotowaniu centralnych obchodów uczestniczą partnerzy Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia, współtworzący Ogólnopolski Komitet Organizacyjny Dnia Papieskiego. Należą do niego: Akcja Katolicka, Centrum Myśli Jana Pawła II, Duszpasterstwa Akademickie, Fundacja Świętego Mikołaja, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Porozumienie Klubów Inteligencji Katolickiej, Rodzina Szkół im. Jana Pawła II, Ruch Światło-Życie, Stowarzyszenie Harcerstwa Katolickiego Zawisza FSE, Stowarzyszenie Przymierze Rodzin, Związek Harcerstwa Polskiego, Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej oraz Związek Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczpospolitej Polskiej. Szczegóły na stronie www.dzielo.pl

im / Warszawa

-- Katolicka Agencja Informacyjna ISSN 1426-1413; Data wydania: 29 września 2011 Wydawca: KAI; Red. naczelny: Marcin Przeciszewski

Abp Mokrzycki wprowadził relikwie bł. Jana Pawła II

„Bł. Jan Paweł II nadal jest obecny w naszych sercach i umysłach” - mówił abp Mieczysław Mokrzycki, metropolita lwowski, który przewodniczył 28 września Mszy św. połączonej z wprowadzeniem relikwii bł. Jana Pawła II i z sakramentem bierzmowania, który przyjęło 35 młodych ludzi w kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Częstochowie.

W homilii abp Mieczysław Mokrzycki przypomniał, że „życie bł. Jana Pawła II charakteryzowała miłość, otwartość, życzliwość dla innych oraz nieustanne poszukiwanie Prawdy i życie nią”. - On też bardzo kochał młodzież - podkreślił abp Mokrzycki. Metropolita lwowski podkreślił, że bł. Jana Paweł II „był wyjątkowym człowiekiem, promieniował na innych”. - Stojąc przy nim odczuwało się pokój - przypomniał kaznodzieja. Były sekretarz bł. Jana Pawła II i Benedykta XVI ukazał bł. Jana Pawła II jako człowieka głębokiej wiary – Jego myśli ciągle zwracały się ku Bogu. Wiedział, że prawdy głoszone muszą być najpierw przeżyte i poddane medytacji - przypomniał metropolita lwowski. „Bóg dał mu wielką łaskę odkrycia modlitwy a przez nią zjednoczenia z sobą. W życiu tego wielkiego mistyka były proste i zwyczajne modlitwy. Nie dzielił swojego życia na zajęcia i modlitwę. On się wszystkim modlił. jego życie było modlitwą” - kontynuował metropolita lwowski. Hierarcha przypomniał, że „życie Wielkiego Papieża charakteryzowała ewangeliczna prostota”. - On był zatroskany o człowieka. Umiał się też cieszyć życiem - mówił abp Mokrzycki. Zwracając się do młodzieży abp Mokrzycki zaapelował, by „mieli odwagę przyznawania się do Boga”. - Bądźcie przy Bogu z całego serca. Bądźcie dobrzy Bożą Dobrocią - powiedział abp Mokrzycki. Po homilii metropolita lwowski udzielił sakramentu bierzmowania. Natomiast po Mszy św. wierni ucałowali relikwie papieża Polaka przy śpiewie litanii do bł. Jana Pawła II. - Nie można zrozumieć historii Polski bez dziejów Lwowa. Zapewniamy o naszej modlitwie za Kościół na Ukrainie - mówił ks. prał Andrzej Sobota - proboszcz parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Częstochowie dziękując za relikwie bł. Jana Pawła II. Po uroczystościach abp Mieczysław Mokrzycki i bp Marcjan Trofimiak zwiedzili również Muzeum Monet i Medali Jana Pawła II.

ks. mf / Częstochowa

-- Katolicka Agencja Informacyjna ISSN 1426-1413; Data wydania: 29 września 2011 Wydawca: KAI; Red. naczelny: Marcin Przeciszewski

Kraków: powstał pierwszy Uniwersytet Trzeciego Wieku im. bł. Jana Pawła II

Metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz podpisał list intencyjny w sprawie powstania pierwszego Uniwersytetu Trzeciego Wieku noszącego imię bł. Jana Pawła II. Jest to wspólna inicjatywa Centrum Jana Pawła II "Nie lękajcie się!" w Łagiewnikach i Centrum Edukacyjno-Rekreacyjne Solne Miasto w Wieliczce.

Założycielami pierwszego w kraju Uniwersytetu Trzeciego Wieku noszącego imię polskiego Papieża są Centrum Jana Pawła II "Nie lękajcie się!" w Krakowie oraz Gmina Wieliczka. Opiekę merytoryczną sprawują profesorowie Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Przedsięwzięciu patronuje kard. Stanisław Dziwisz. Zdaniem organizatorów celem powstania UTW potrzebne jest stymulowanie rozwoju osobowościowego oraz sprawności intelektualnej i fizycznej osób starszych, a także ich aktywizacja społeczna. Ideą instytucji jest utrwalanie pamięci o drodze życiowej i nauczaniu bł. Jana Pawła II poprzez szeroko pojętą działalność edukacyjną, ukierunkowaną na osoby starsze, które pragną poszerzać wiedzę. UTW ma na celu m.in. upowszechnianie dziedzictwa, które pozostawił po sobie Jan Paweł II, promowanie duchowości i tradycji związanej z papieżem w środowiskach osób starszych, promocję zdrowia, aktywizację społeczną osób starszych, działanie na rzecz rozwijania kontaktów i współpracy między społecznościami, a także promocję wolontariatu. Rozpoczęcie działalności Uniwersytetu przewidziane jest na koniec października. Udział w zajęciach jest bezpłatny. Wykłady odbywać się będą w Centrum Jana Pawła II "Nie lękajcie się!" w Krakowie-Łagiewnikach i w Centrum Edukacyjno-Rekreacyjnym Solne Miasto w Wieliczce. Zapisy na UTW przyjmowane są m.in. w Wydziale Edukacji UMiG w Wieliczce pod nr. tel. (12) 278-32-99.

led / Kraków

-- Katolicka Agencja Informacyjna ISSN 1426-1413; Data wydania: 28 września 2011 Wydawca: KAI; Red. naczelny: Marcin Przeciszewski

Bydgoszcz: relikwie bł. Jana Pawła II w Centrum Onkologii

Z udziałem chorych, duchowieństwa, przedstawicieli parlamentu, władz placówki i pracowników, w kaplicy Świętego Michała Archanioła w bydgoskim Centrum Onkologii odbyło się uroczyste wprowadzenie relikwii bł. Jana Pawła II. Dzięki staraniom kapelana i wsparciu biskupa zostały one podarowane przez kard. Stanisława Dziwisza.

Biskup Jan Tyrawa, który przewodniczył Eucharystii, podkreślił, że uroczysta intronizacja relikwii bł. Jana Pawła II dokonuje się w miejscu wyjątkowym i szczególnym. – Dokonuje się również w kontekście wspomnienia św. Michała Archanioła, patrona tej kaplicy. Niech to wniesienie ożywia i umacnia naszą wiarę, ale także nasze więzy z Bogiem i pomiędzy nami – mówił. – Centrum Onkologii jest takim miejscem, gdzie ludzie mają okazję odkryć Pana Boga. Często w bardzo trudnej sytuacji życiowej, w cierpieniu. To odkrywanie przez łzy i rozumienie krzyża. W tej kaplicy istnieje także możliwość obcowania ze świętymi w widocznych znakach – dodał kapelan ks. Szymon Gołota. Kaplica jest częścią tzw. Zespołu Wsparcia Duchowego, który stanowi organizacyjnie i ideologicznie spójny, samodzielny organ. Jego misją jest świadczenie pomocy psychoonkologicznej pacjentom Centrum. Zespół składa się także z trzech gabinetów i sali do terapii grupowej. Funkcjonuje przy nim stanowisko do spraw ekumenizmu. – Poświęcamy tej części naszej działalności dużą uwagę i widzimy wielkie efekty. Dzisiejszy dzień jest szczególny. Wszyscy mamy w pamięci moment, kiedy przed sześcioma laty odchodził od nas Jan Paweł II. Przyjmujemy relikwie, które będą ważne dla pacjentów, ale i dla pracowników – powiedział dyrektor Centrum Onkologii, dr Zbigniew Pawłowicz. Relikwie, które stanowi kropla krwi błogosławionego, wniosła do kaplicy Longina Ziółkowska. Jest ona po kilku operacjach onkologicznych i leczeniu chemioterapią. – Niejednokrotnie słyszałam od lekarzy, że w moje leczenie wmieszał się sam Pan Bóg. Pokój Boży otrzymujemy właśnie przez wstawiennictwo świętych. To dało mi siłę do pokonywania doświadczeń, które towarzyszą mi w tej chorobie już od dwunastu lat – powiedziała. – Jan Paweł II zawsze pochylał się nad ludźmi chorymi, cierpiącymi, potrzebującymi duchowego wsparcia. Sam wiele wycierpiał, a cierpienie było dla niego znakiem uświęcenia i apostolskiej aktywności. Dlatego obecność jego relikwii w tym miejscu ma szczególne znaczenie – dodał ks. prałat Jan Andrzejczak, proboszcz bydgoskiej parafii Matki Bożej Królowej Męczenników, na terenie której działa placówka medyczna. Jak mówią pomysłodawcy i realizatorzy, powołanie Zespołu Wsparcia Duchowego jest jednym z etapów w drodze do ostatecznego celu, o którym można powiedzieć, że jest to „zmiana myślenia o chorobie” – zarówno w środowisku pacjentów, jak i lekarzy. Idea zakłada połączenie wsparcia psychologicznego i duchowego na wspólnym gruncie.

jm / Bydgoszcz

-- Katolicka Agencja Informacyjna ISSN 1426-1413; Data wydania: 28 września 2011 Wydawca: KAI; Red. naczelny: Marcin Przeciszewski

Biskupi na XI Dzień Papieski: wielkość Jana Pawła II wynikała z nieustannej modlitwy (dokumentacja)

Wielkość Jana Pawła II wynikała z głębokiej wiary i nieustannej rozmowy z Bogiem, czyli modlitwy – napisali biskupi w liście Episkopatu Polski przed XI Dniem Papieskim. Odbędzie się on 9 października pod hasłem „Jan Paweł II – Człowiek Modlitwy” i ma być zachętą do okazania wdzięczności za beatyfikację Papieża Polaka.

Poniżej pełny tekst Episkopatu Polski: JAN PAWEŁ II – CZŁOWIEK MODLITWY List Pasterski Episkopatu Polski na XI Dzień Papieski – 9 października 2011 r. „Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem, abyście szli i owoc przynosili” – słowa Chrystusa z dzisiejszej liturgii (J 15, 16). Drodzy Bracia i Siostry! Przejmująca jest troska o winnicę, o której Chrystus mówi w dzisiejszej Ewangelii. Tą winnicą jest Kościół. Przez prawie dwadzieścia siedem lat kierował pracami w tej Winnicy Papież Jan Paweł II – dziś błogosławiony. Natchnieniem była dla niego więź z Chrystusem, z którym nieustannie jednoczył się podczas modlitwy. Za tydzień przeżyjemy XI już Dzień Papieski pod hasłem Jan Paweł II – Człowiek Modlitwy. W tym wyjątkowym roku beatyfikacji rozważmy szczególną drogę Błogosławionego, który dla nas wszystkich jest nieustannym przykładem i wyzwaniem, „abyśmy szli i owoc przynosili”. 1. Dar beatyfikacji W dniu 1 maja 2011 r. w Watykanie miało miejsce wydarzenie, które na trwałe zapisało się tak w historii Kościoła Powszechnego, jak i w dziejach świata. Wszyscy z radością przyjęli słowa Ojca Świętego Benedykta XVI, który po przeprowadzonym procesie beatyfikacyjnym uroczyście ogłosił, że „Jan Paweł II jest błogosławionym”. Ze szczególną wdzięcznością i nieukrywanym wzruszeniem przeżywali wyniesienie na ołtarze Papieża Polaka jego rodacy w Kraju i poza Ojczyzną. Pontyfikat Jana Pawła II jest wielkim zwycięstwem Boga w dziejach świata. Wybór na Stolicę Piotrową Kardynała Karola Wojtyły i jego papieską posługę odczytujemy jako wyjątkowy znak Bożego Miłosierdzia. Pan Bóg w swoich zbawczych planach dał nam Jana Pawła Wielkiego na czas niezwykły. Nowy błogosławiony Papież Polak dzięki swej modlitwie, heroicznej odwadze i szczególnemu charyzmatowi podjął działania, które doprowadziły do odzyskania wolności przez naród polski i przez wiele innych narodów Europy ŚrodkowoWschodniej. Jako Pasterz Kościoła Powszechnego prowadził wiernych przede wszystkim do wolności dzieci Bożych na płaszczyźnie wiary. Pragnął bowiem dla nich zasadniczego dobra, jakim jest zjednoczenie człowieka z Chrystusem. Przez prawie dwadzieścia siedem lat Papież kierował nasze serca do Boga, Miłosiernego Ojca, w którym „świat znajdzie pokój, a człowiek szczęście” (Kraków – Łagiewniki, 17 VIII 2002 r.). W imię Boga i kierując się głębokim humanizmem domagał się poszanowania godności człowieka i to od poczęcia do naturalnej śmierci. Wzywał do respektowania praw małżeństwa i rodziny. Stawał w obronie pokrzywdzonych, odrzuconych i zmarginalizowanych. 2. Wiara podstawą papieskiej służby Jan Paweł II przypominał, że z natury Kościoła wynika jego misja wobec świata, który „z upragnieniem oczekuje objawienia się Synów Bożych” – jak pisał do Rzymian św. Paweł (Rz 8,19). Z heroiczną miłością Boga i człowieka podejmował epokowe wyzwania, które miały dalekosiężny wpływ na dzieje świata, nie tylko w naszym pokoleniu. Świat, w którym przyszło pełnić posługę Janowi Pawłowi II, był niezwykle zróżnicowany. Ludzkość miała podstawę do dumy z wielkich osiągnięć w dziedzinie medycyny, techniki i teleinformacji. Ale człowiek cierpiał i cierpi nadal z powodu głębokiego kryzysu w dziedzinie wiary i moralności. Nie rezygnował jednak z poszukiwania sensu życia i źródeł nadziei. Zmagał się z groźnymi dyktaturami i okrutnymi ideologiami. Zdecydowanie mówił o tym Papież w swej pierwszej encyklice, stwierdzając, iż wiek dwudziesty był czasem, „w którym ludzie ludziom ogromnie wiele zgotowali krzywd i cierpień” (RH n. 17). Jan Paweł II, świadek tych wydarzeń, widział swoją misję jako służbę nie tylko wobec każdego człowieka, ale jako posługę wobec całych narodów. Ukazywał rolę kultury w życiu jednostek i społeczeństw – i to często na przykładzie własnego narodu. Ludzie nawet dalecy od wiary chrześcijańskiej, ale urzeczeni postawą i wynikającą z niej modlitwą Jana Pawła II, publicznie mówili o swej fascynacji osobowością wielkiego Papieża (por. L’Osservatore Romano Numer specjalny, Watykan 1 maja 2011, s. 54). Wszyscy mogli śledzić fakt, iż ta wielkość wynikała z głębokiej wiary i nieustannej rozmowy z Bogiem, czyli modlitwy. Jan Paweł II pozostanie jednym z największych ludzi w dziejach świata, wyjątkowym świadkiem prawdy, wielkim świętym naszych czasów. 3. Świadectwo Następcy Już kilka dni po odejściu Jana Pawła II do Domu Ojca, w trudnych dniach kwietnia 2005 r., Benedykt XVI powiedział pamiętne słowa: „Wprawdzie Jan Paweł II odszedł, ale się nie oddalił”. Powtarzamy te słowa z radością, prosząc Boga o łaskę wiary, gorliwej modlitwy i właściwego rozumienia tajemnicy „świętych obcowania”. Błogosławiony Jan Paweł II, podobnie jak to czynił za życia ziemskiego, wyprasza nam dziś łaskę wiary, zwłaszcza dla młodego pokolenia, i jedność potrzebną w życiu narodu. Ojciec Święty Benedykt XVI, podkreślając więź, jaka go łączyła z Janem Pawłem II w posłudze Kościołowi, wielokrotnie używa zwrotu: „mój umiłowany Poprzednik”. Zaś w dniu beatyfikacji przywołał słowa Jana Pawła II wypowiedziane na początku pontyfikatu: „Nie lękajcie się! Otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi!” I dodał: „To, o co nowo wybrany Papież prosił wszystkich, sam wcześniej uczynił: otworzył dla Chrystusa społeczeństwo, kulturę, systemy polityczne i ekonomiczne, odwracając z siłą olbrzyma – siłą, którą czerpał z Boga – tendencję, która wydawała się być nieodwracalna.” Wzruszająco brzmią również inne słowa Benedykta XVI z homilii beatyfikacyjnej, współbrzmiące z treścią tegorocznego Dnia Papieskiego i jego hasłem: Jan Paweł II – Człowiek Modlitwy. Ojciec Święty mówił: „Zawsze uderzał mnie i budował przykład jego modlitwy: zanurzał się w spotkaniu z Bogiem, pomimo rozlicznych trudności jego posługiwania. A potem świadectwo jego cierpienia: Pan pozbawiał go stopniowo wszystkiego, lecz on pozostawał skałą, zgodnie z wolą Chrystusa. Jego głęboka pokora zakorzeniona w intymnym zjednoczeniu z Chrystusem, pozwoliła mu dalej prowadzić Kościół i dawać światu jeszcze bardziej wymowne przesłanie, i to w czasie, gdy topniały jego siły fizyczne. W ten sposób doskonale zrealizował on powołanie każdego kapłana i biskupa: bycia jedno z Chrystusem, z Tym, którego codziennie przyjmuje i ofiaruje w Eucharystii”. Ksiądz Kardynał Stanisław Dziwisz stwierdził krótko, iż Jan Paweł II „był to przede wszystkim mąż modlitwy i człowiek kontemplacji Boga”. Nie sposób zapomnieć przejmującego obrazu Jana Pawła II, obejmującego krzyż podczas ostatniej w swoim życiu drogi krzyżowej. 4. Rodzice nauczycielami modlitwy swych dzieci Karol Wojtyła miał szczęście wzrastania w rodzinie, dla której potrzeba modlitwy była tak oczywista jak smak codziennego chleba. Papież obserwował swego ojca, Karola, urzędnika wojskowego, który codziennie klękał do modlitwy. Ojciec prowadził też małego Karola do kościoła parafialnego i zachęcał do modlitwy. Pewnego razu wręczył mu tekst modlitwy do Ducha Świętego, z którą Papież nigdy się nie rozstawał. Drodzy Rodzice! Niezwykła jest wasza rola w uczeniu dziecka modlitwy. Jesteście pierwszymi nauczycielami wiary w Boga, który prowadzi wasze dziecko przez całe życie. Wielka jest moc waszej modlitwy i siła świadectwa chrześcijańskiego życia, które dziecko obserwuje od najmłodszych lat. Rodzice są bowiem łącznikiem pomiędzy światem Boga a światem dziecka. Jest to zarazem zaszczyt i odpowiedzialne zobowiązanie. 5. Tydzień wdzięczności Drodzy Bracia i Siostry! Celem tegorocznego Dnia Papieskiego jest pobudzenie w nas ducha modlitwy. Będzie to wypełnianiem duchowego testamentu Papieża Polaka. Obchodząc Dzień Papieski możemy modlić się za wstawiennictwem błogosławionego Jana Pawła II. Dołączył on bowiem do grona świętych i błogosławionych Kościoła, do rzeszy męczenników, mistyków i doktorów, jako Nauczyciel i Świadek dla następnych pokoleń ludzi wierzących. XI Dzień Papieski rozpoczyna w tym roku tydzień wdzięczności Polaków za pontyfikat Jana Pawła II. Jest to naturalny odruch naszych serc, które czują obowiązek podziękowania Bogu za ten niezwykły dar. Wdzięczność okażemy na różne sposoby. Najpierw modlitwą dziękczynną, następnie poprzez wydarzenia artystyczne i kulturalne, a zwłaszcza przez zgłębianie papieskiego nauczania. Będziemy mieli także okazję wspomóc dzieło, które Jan Paweł II nazywał swoim żywym pomnikiem. Jest to Fundacja „Dzieło Nowego Tysiąclecia”, która poprzez stypendia wspiera materialnie i duchowo rzeszę ponad 2500 stypendystów z całej Polski. Dzięki ofiarności Polaków mieszkających w kraju i poza jego granicami mogą oni realizować swoje marzenia edukacyjne. Chcą się dobrze przygotować do zadań czekających ich w dorosłym życiu, w duchu wartości, którym służył błogosławiony Papież. Tę inicjatywę Kościoła w Polsce Jan Paweł II określił za życia jako dzieło najbliższe jego sercu. Tym bardziej zachęcamy do wspierania tego dzieła modlitwą, dobrym słowem, własnym cierpieniem i ofiarą. Drodzy Bracia i Siostry! Uczyńmy wszystko, aby XI Dzień Papieski był wielkim świętem wiary i modlitwy w naszym narodzie. Zrealizujmy zachętę św. Pawła, który w dzisiejszym drugim czytaniu zwraca się w następujących słowach do wiernych w Filippi: „W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym, to miejcie na myśli. Czyńcie to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co usłyszeliście i co zobaczyliście u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami.” W te słowa wpisuje się posługa Jana Pawła II, który nas, swoich rodaków, wielokrotnie zachęcał do takiej właśnie postawy. XI Dzień Papieski wzywa nas do doskonalenia modlitwy, której wzór mamy w Papieżu Polaku. Zakończmy nasze rozważania wezwaniem Benedykta XVI z homilii beatyfikacyjnej: „Błogosławiony jesteś umiłowany Papieżu Janie Pawle II, ponieważ uwierzyłeś. Prosimy, byś nadal umacniał z nieba wiarę Ludu Bożego.” Wdzięczni za beatyfikację Jana Pawła II, zachęcamy wszystkich do realizacji jego nauczania i błogosławimy całemu Kościołowi w naszej Ojczyźnie. Podpisali: Pasterze Kościoła katolickiego w Polsce obecni na 355. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski w Licheniu – Włocławku, w dniach 24-26 czerwca 2011 r. List należy odczytać w niedzielę, 2 października 2011 r. Za zgodność: +Stanisław Budzik Sekretarz Generalny KEP

lk / Warszawa

-- Katolicka Agencja Informacyjna ISSN 1426-1413; Data wydania: 28 września 2011 Wydawca: KAI; Red. naczelny: Marcin Przeciszewski