Czy Jan Paweł II zostałby „Najwyższym Rabinem Izraela”?

Autorytet i słowa wypowiadane przez Jana Pawła II w czasie jego historycznej pielgrzymki do Ziemi Świętej w marcu 2000 były tak wielkie, że gdy opuszczał on Izrael, ogromna większość ankietowanych wówczas tamtejszych Żydów pragnęła, aby został on Naczelnym Rabinem Izraela. Przypomniał o tym o. David-Maria Jaeger OFM z franciszkańskiej Kustodii Ziemi Świętej.

W artykule napisanym dla włoskiej agencji misyjnej AsiaNews zwrócił on uwagę, że papież ten, który za kilka dni zostanie ogłoszony błogosławionym, „położył fundamenty i otworzył drogę do głębokiej przemiany stosunków między Kościołem a państwem w Izraelu, pozostawiając także tamtejszemu Kościołowi cenne dziedzictwo, z którego należy korzystać”.

Autor artykułu zwrócił uwagę na prawie niezauważone wówczas przemówienie Ojca Świętego w czasie spotkania prawników na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim z 11 grudnia 1992. Jan Paweł przedstawił tam swą wizję Kościoła, również na Bliskim Wschodzie, już nie „chronionego”, ale wolnego i aktywnego, którego członkowie korzystają nie ze statusu tolerowanej „mniejszości”, ale z pełni praw człowieka i obywatelskich na równi ze wszystkimi mieszkańcami tych ziem. W owym czasie było już wszystko gotowe do podpisania dokumentu, będącego pierwszym przykładem tego nowego porządku – Układu Podstawowego między Stolicą Apostolską a Izraelem. Dokonali tego 30 grudnia 1993 w Jerozolimie przedstawiciele obu stron. 15 lutego 2000 podobny układ podpisali przedstawiciele Watykanu i Autonomii Palestyńskiej.

„W ten sposób chciano powiedzieć ostatecznie «do widzenia» trzynastu wiekom marginalizacji Kościoła i chrześcijan w tym regionie” – napisał franciszkanin.

Układ ten, zgodnie ze swą nazwą, nie zawierał danych szczegółowych, ale wymagał całej serii porozumień dodatkowych, aby zawarte w nim wielkie obietnice stały się w pełni rzeczywistością. Jan Paweł II upoważnił delegację watykańską do podpisania drugiego ważnego dokumentu – w 1997, który gwarantuje pełne cywilne uznanie osobowości prawnej instytucji kościelnych. W 1999 rozpoczęły się, trwające jeszcze do dzisiaj, rozmowy w sprawie zawarcia porozumienia o ochronie dóbr Kościoła, zwłaszcza Miejsc Świętych i ich sytuacji podatkowej. Przewidywano także zawarcie dokumentów w innych sprawach, o których mówi Układ Podstawowy, jak przebywanie na tym terenie duchowieństwa i osób zakonnych, pochodzących ze wszystkich stron świata katolickiego, opieka religijna nad więźniami, wojskowymi i chorymi w szpitalach oraz prawidłowe przedstawianie w programach szkolnych Chrystusa, chrześcijaństwa i Kościoła.

Dokumenty prawne muszą być jednak ożywiane prawdziwym dialogiem i to nie tylko z państwem, ale też ze społeczeństwem, które ma świadomość wielkiego wpływu, jakie wywarło na nie świadectwo Jana Pawła II w czasie jego pielgrzymki do Izraela w 2000. Żydzi izraelscy byli wówczas tak głęboko poruszeni jego osobą i jego słowami, że – chociaż na początku zachowywali chłodną poprawność – gdy opuszczał ich kraj, zdecydowana większość z nich, jak to wynika z przeprowadzonych wtedy badań opinii publicznej, chciała, aby papież został Naczelnym Rabinem Izraela.

Aby ów błogosławiony wpływ nadal trwał, aby zakorzenił się w świadomości mieszkańców, w sierpniu 2003 Ojciec Święty mianował pierwszego biskupa dla katolików języka hebrajskiego w Izraelu w osobie Jeana-Baptiste’a Gouriona. Hierarcha ten (zmarły 23 czerwca 2005) określił spotkanie Kościoła katolickiego z mieszkańcami tego kraju jako „wewnętrzne”. Pozwoliło to Kościołowi nawiązywać kontakty z hebrajskojęzycznymi członkami miejscowego społeczeństwa już nie jako wspólnota „zewnętrzna”, ale „od wewnątrz” jego kultury, doświadczenia i we własnym języku, tak samo jak w każdym innym narodzie.

O. David-Maria A. Jaeger, dziś 56-letni, jest obywatelem izraelskim narodowości żydowskiej. Jest pierwszym Żydem, urodzonym w Izraelu, który przyjął święcenia jako kapłan katolicki (było to w 1986 r.).
kg (KAI/AsiaNews) / Jerozolima
--
Katolicka Agencja Informacyjna
ISSN 1426-1413; Data wydania: 28 kwietnia 2011
Wydawca: KAI; Red. naczelny: Marcin Przeciszewski

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz