Myśli Jana Pawła II na marzec


1/ Człowiek powołany jest do zwycięstwa nad sobą. Do zwycięstwa nad tym, co krępuje naszą wolną wolę i czyni ją podaną złu (9.06.1979).

2/ Zwycięstwo oznacza życie w prawdzie, prawość sumienia, miłość bliźniego, zdolność przebaczania, rozwój duchowy naszego człowieczeństwa (9.06.1979).

3/ Chrześcijanin powołany jest w Jezusie Chrystusie do zwycięstwa. Zwycięstwo takie jest nieodłączne od trudu, a nawet cierpienia, tak jak zmartwychwstanie Chrystusa jest nieodłączne od krzyża (9.06.1979)

4/ Naucz każdego z nas dostrzegać własne winy, byśmy nie zaczynali dzieła odnowy od wyjmowania źdźbła z oka brata (10.06.1987).

5/ Naucz nas widzieć dobro wszędzie tam, gdzie ono jest; natchnij nas zapałem do ochraniania go, wspierania i bronienia z odwagą (10.06.1987).

6/ Chrystus mówi, że pokój wypływa ze zjednoczenia z Bogiem w miłości (7.06.1999)

7/ W chorobie czy w jakimkolwiek cierpieniu trzeba zawierzyć Bożej miłości, jak dziecko, które zawierza wszystko, co ma najdroższego, tym, którzy je miłują, zwłaszcza swoim rodzicom (6.06.1991).

8/ Łaska Bożego miłosierdzia i przebaczenia dociera do samych korzeni ludzkich niepokojów, leczy zranione grzechem sumienia, tak że człowiek doznaje wewnętrznego ukojenia i staje się nosicielem pokoju (7.06.1999).

9/ Chrystus wie, że największym szczęściem człowieka jest takie zjednoczenie z Bogiem, które człowieka czyni dzieckiem Bożym (7.06.1999).

10/ Społeczeństwa i narody potrzebują ludzi pokoju, prawdziwych siewców zgody i wzajemnego poszanowania (7.06.1999).

11/ Świat potrzebuje dzisiaj nadziei i szuka nadziei! Aby odkryć nadzieję, trzeba zwrócić wzrok ku górze (7.06.1999).

12/ Dzisiaj tak często człowiek nie wie, co nosi w sobie, w głębi swej duszy, swego serca (9.06.1991).

13/ Miłość, która jest tylko zaspokojeniem pożądliwości, wzajemnym „używaniem”, czyni człowieka niewolnikiem własnych słabości (List do rodzin, 1994).

14/ Miłość Boża może zamienić stan grzechu w stan łaski i serce nasze uczynić na nowo mieszkaniem Boga żywego (13.05.1979).

15/ Miłość jest prawem naszego trwania w Chrystusie (13.05.1979).

16/ Niech miłość nasza okaże swą wewnętrzną prawdę przez czyny. Brońmy się przed pozorami miłości, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą (13.05.1979).

17/ Siły niewiary, siły śmierci nie są potężniejsze od mocy życia, od świateł życia (13.05.1979).

18/ „Otwórzcie drzwi Chrystusowi!” Otwórzcie Chrystusowi na oścież drzwi kultury, ekonomii, polityki, rodziny, życia osobistego i społecznego (16.10.1998).

19/ Tylko Chrystus jest naszym Pośrednikiem u Ojca, jedyną nadzieją, która nie zawodzi (16.10.1998).

20/ Bez Chrystusa człowiek nie pozna siebie w całej pełni, nie będzie wiedział do końca, kim jest i dokąd zdąża (16.10.1998).

21/ Bez więzi z Chrystusem wszystko traci swój pełny sens, zacierają się granice między dobrem i złem (16.10.1998).

22/ Otworzyć drzwi Chrystusowi to znaczy zjednoczyć się z Nim przez modlitwę i sakramenty święte (16.10.1998).

23/ Teraźniejszość nie istnieje i nie może istnieć bez przeszłości (28.11.1986).

24/ Tylko ludzie święci mogą budować trwałe pomosty między narodami (16.11.1980).

25/ Tylko święci opierają swoje działanie na miłości, na umiłowaniu człowieka, bo budują swoje życie i przyszłość na Bogu (16.11.1980).

26/ Tylko to, co zbudowane jest na Bogu i na miłości, jest trwałe (16.11.1980).

27/ Nie pozwólcie się wchłonąć cywilizacji technicznej z równoczesnym narażeniem wiary, zdolności miłowania, tego wszystkiego, co decyduje o człowieczeństwie, o pełnym wymiarze człowieka, o jego powołaniu (16.11.1980).

28/ Jeżeli szczerym sercem [człowiek] odpowie: „Jezu, ufam Tobie!”, znajdzie ukojenie wszelkich niepokojów i lęków. W tym dialogu zawierzenia nawiązuje się pomiędzy człowiekiem i Chrystusem szczególna więź wyzwalającej miłości (7.06.1997).

29/ O wartości człowieka ostatecznie decyduje to, kim jest, a nie to, ile ma (16.11.1980).

30/ Jeżeli człowiek zatraci swoją godność, wiarę, tylko dlatego, by więcej mieć, to postawa taka musi ostatecznie prowadzić do pogardy dla samego siebie (16.11.1980).

31/ Człowiek świadomy swej tożsamości płynącej z wiary, z chrześcijańskiej kultury, dziedzictwa ojców i dziadów, zachowa swą godność, znajdzie poszanowanie (16.11.1980).

1 komentarz: