Olbrzymia radość i głęboka wdzięczność Ruchu Focolari – tymi słowami kierująca nim Maria Voce określa uczucia fokolarynów związane z beatyfikacją Jana Pawła II. Podkreśla, że „świętość tego wielkiego papieża” wyrażała się w jego życiu oddanym Bogu i ludziom aż do ostatniej chwili.
Podkreśla niezwykłe bogactwo jego nauczania oraz uznanie, jakie jego świadectwo miłości wywoływało pod każdą szerokością geograficzną, zarówno wśród chrześcijan, wyznawców innych religii, jak i osób niewierzących.
Voce zwraca uwagę, że źródłem, z którego wszystko wypływało, była głęboka więź łącząca go jako następcę św. Piotra z Chrystusem. Beatyfikacja pozwoli wniknąć w to, że dzień po dniu heroicznie dawał Mu odpowiedź na pytanie: „Piotrze, czy kochasz Mnie więcej aniżeli ci?”.
Przewodnicząca Ruchu Focolari zauważa szczególną miłość, jaką okazywał mu Jan Paweł II, ukazując także rolę, jaką ma on do odegrania w Kościele jako „wyraz jego wymiaru maryjnego”. Papież był też niezwykle otwarty na nowe wspólnoty i ruchy kościelne, widząc w nich nowość wzbudzoną przez Ducha Świętego.
Szczególne porozumienie łączyło go z założycielką Ruchu Focolari, Chiarą Lubich. Wynikała ona ze wspólnego rozumienia i przeżywania Kościoła jako komunii, będącej wyrazem miłości Boga do każdego człowieka. To dlatego w liście apostolskim „Novo millennio ineunte” wyznaczył Kościołowi trzeciego tysiąclecia zadanie życia duchowością komunii, aby zanieść Chrystusa zmartwychwstałego światu – wskazała Voce.
Zadeklarowała, że wraz z beatyfikacją Jana Pawła II fokolaryni czują się jeszcze bardziej wezwani do życia w pełni duchowością, którą Bóg ich obdarzył.
Paweł Bieliński (KAI Rzym) / Rzym
--
Katolicka Agencja Informacyjna
ISSN 1426-1413; Data wydania: 28 kwietnia 2011
Wydawca: KAI; Red. naczelny: Marcin Przeciszewski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz